کشت کوکنار، یکی از محصولاتی است که با تجاوز سوسیال امپریالیزم شوروی در مناطقی از کشور ما رواج یافت و بعد در جریان جنگ های تنظیمی به ولایات دیگر نیز گسترش یافت که با آمدن طالبان به یکی از محصولات پر درآمد تبدیل شد. دهقانان کشور ما که در سالیان گذشته به خاطر جنگ ها و زورگویی های جنگ سالاران منطقه، زمین های شان را ترک گفته بودند پس از برگشت با زمین هایی روبرو شدند که تقریباً به دشت خشک تبدیل شده بود. کاریز های شان خشکیده بود، جویچه ها از میان رفته بود و کشت گندم و سایر محصولات دیگر نه تنها فایده ای برای دهقانان نداشت، بلکه به زیان آنان تمام می شد، بنابرین آنان به زرع کوکنار رو آوردند، به زرعی که نخستین قربانیانش، خود دهقانان هستند.
بر اساس گزارشی که سازمان ملل متحد به تاریخ 8 اسد امسال منتشر ساخت، در سال 2009 عاید تریاک افغانستان از 68 ملیارد دالر عاید جهانی، 61 ملیارد دالر بود که فقط 3 درصد آن به دهقانان می رسد و باقیمانده به جیب مافیای مواد مخدر، سرمایه داران و قاچاقبران ریخته می شود. دهقانان با وجودیکه بیشترین کار و انرژی را برای این کشت به مصرف می رسانند، از این کشت کمترین عاید دارند، در حالی که چنانچه یادآوری شد قربانیان اصلی این کشت هستند.
دهقانان، زنان دهقانان و فرزندان دهقانان کسانی هستند که باید تریاک را نشتر بزنند. در زمان نشتر زدن اکثراً آنرا می چشند تا کیفیتش را معلوم کنند. زنان دهقانان بخاطریکه بتوانند در مزرعه کار کنند، ناچار هستند به اطفال شان تریاک بخورانند تا به خواب بروند و فرزندان دهقانان نیز در نشتر زدن و جمعاوری به مرور زمان معتاد می شوند. این اعتیاد سبب می شود تا آهسته آهسته آنان به نیروی عاطل تبدیل شوند. در عین زمان، در حاضر در افغانستان بیشتر از 1.5 ملیون معتاد موجود است که اکثریت مطلق آنان مربوط به طبقات زحمتکش کشور ما هستند، یا فرزندان دهقانان هستند، یا هم کارگران و یا هم کسبه کاران و ماموران پائین رتبه. اگر به دریای کابل، پل سوخته و سایر مناطقی که معتادان در آنجا گرد هم می آیند، سری زده شود، دیده می شود که همه معتادان مربوط به خانواده هایی به شدت فقیر و نادار جامعۀ ما هستند.
پس دهقانان عزیز ما باید بدانند که با این کشت فایدۀ اصلی را به کسانی می رسانند که بر سرنوشت آنان بازی می کنند، فایدۀ اصلی را به آنانی می رسانند که همین اکنون طیاره های شان بر زمین و کاشانه و اولاد شان بم می ریزند و آنان را قتل عام می کنند، ولی خود فایدۀ ناچیزی از آن می برند که در مقایسه با قربانی ایکه از دهقانان و فرزندان آنان می گیرد، بسیار و بسیار ناچیز است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر