نوشته از سمیر
نشریه فارن پالیسی در یکی از مقاله های خود کشورهایی را دسته بندی کرده است که
در سال 2017 خطرناکترین کشورهای جهان محسوب می شوند. اکثر این کشورها، کشورهایی
هستند که سرمایه داران غربی به آن هجوم برده و اشغال کرده اند و یا هم در پشت پرده
از تروریزم و عمال مرتجع شان حمایت می کنند.
در این مقاله، 10 کشور، خطرناکترین کشورهای جهان دسته بندی شده اند که
افغانستان در آن جایگاه هفتم را به خود اختصاص داده است. سوریه، عراق، ترکیه، یمن،
منطقه صحرای بزرگ افریقا و حوزه رود چاد، جمهوری دموکراتیک کنگو، سودان جنوبی،
برمه، اوکراین و مکزیک در کنار افغانستان از جمله خطرناکترین مناطق برای سال 2017
به شمار میروند.
در این مقاله، آن چنانی که قبلاً تذکر رفت، افغانستان نیز از خطرناکترین
کشورهای جهان درج شده است. افغانستان از سال 2001 تا حالا در اشغال امریکا و
متحدین ناتویی اش است. این اشغال با شعارهای فریبنده دموکراسی، حقوق زن، حقوق بشر،
دموکراتیزه کردن و ... آغار شد و تا اکنون ادامه دارد. امریکا و متحدین ناتویی اش،
دموکراسی و ارزش های سرمایه داری را از بهترین نوع دموکراسی و ارزش ها در جهان می
دانند، اما تاریخ نشان داده است که دموکراسی و ارزش های سرمایه داری، استعماری،
اشغالی، کشتاری، اسارتی و فقیرزا بوده و نمی تواند برای اکثریت جامعه که همانا
زحمتکشان هستند، مصونیت و رفاه به بار بیاورد. از اینرو شعارهای فریبنده
دموکراتیزه کردن افغانستان، اکنون کشور ما را به یکی از خطرناکترین کشورهای جهان
تبدیل کرده است.
اینک بیش از 16 سال از دموکراسی نظامی سرمایه داری در افغانستان می گذرد، در این شانزده سال اشغالگران امریکایی و ناتویی
میلیاردها دالر برای راه اندازی جامعه مدنی، اینجو ها و رسانه ها و احزاب سرکاری به
مصرف رسانده اند، هزاران محصل را سکالرشیپ
داده، به مولوی ها و شورای علما، رهبران تنظیم های جهادی و حتی طالبی پول و
امکانات داده تا به نحوی از انحا برای دموکراسی غربی و ارزش های استعماری امریکایی
تبلیغ و کار کنند. در کنار این، شانزده
سال است که امریکا می کشد، می درد، بر اجساد مرده ها می شاشد، به اسارت می گیرد،
بمبارد می کند تا به گفته شماری از مزدوران فرهنگی امریکا از مدرنیزم در مقابل سنت
دفاع کند. اما از آنجائیکه ماهیت دموکراسی سرمایه داری، خون ریزی و وحشت و چپاول و
فقر است، بدون شک افغانستان را این دموکراسی به یکی از خطرناکترین کشورهای جهان
تبدیل کرده است.
اشغال امریکا، کشور ما را به خطرناکترین کشور برای توده های زحمتکش تبدیل
نموده است، این کشور برای سرمایه داران و غارتگران خطرناک نیست، زیرا در 16 سال
گذشته دیده شد که اکثریت غارتگران و چپاولگران به پول و سرمایه و تجارت دست یافته و
اکنون به قلدران سرمایه منطقه تبدیل شده اند و برای حفظ منافع اربابان امریکایی و ناتویی تلاش می کنند.
دموکراسی امریکایی که با بی 52 در افغانستان تطبیق شده، به سود این غارتگران بوده
است، اما اکثریت مطلق زحمتکشان ما را قربانی نموده و بهای این دموکراسی را با خون
و فقر داده اند.
دموکراسی از لحاظ تامین منافع فرق می کند. در صورتیکه اشغالگران و سرمایه داران
و نوکران داخلی آن از دموکراسی حرف می زنند، مطلقاً تامین منافع خودشان مطرح است و
قربانی زحمتکشان؛ اما اگر زحمتکشان از دموکراسی صحبت کنند رفاه اکثریت مطلق جامعه،
برابری آنان و دفاع از منافع اکثریت فقرا و تهیدستان برای شان مطرح است. دموکراسی زحمتکشان باراندن غارتگران و
چپاولگران و فروریزی حاکمیت ارتجاعی فاشیست ها معنی می یابد. با دموکراسی سرمایه
داران نه بهروزی بدست می آید و نه مصونیت و نه ثبات و نه هم رفاه، تا دموکراسی
سرمایه داران آنهم با توپ و تانک همراه باشد، فقر، دربدری، آوارگی و کشتار
زحمتکشان ادامه دارد و کشور ما برای زحمتکشان خطرناک خواهد بود؛ زحمتکشان با
دموکراسی ای که بتوانند منافع اکثریت توده های ستمدیده را تامین کنند، می توانند
کشور را عاری از خطر و تهدید بسازند و در رفاه بسر ببرند. کوتاه این که
«دموکراتیزه» کردن استعمارگران نشان داده است که کشورها از هر لحاظ به خطرناکترین
کشورها برای زحمتکشان تبدیل می شود و دموکراتیزه کردن بوسیله زحمتکشان کشورها را
برای زحمتکشان به سرزمین های امن، مصون، مرفه و شاد تبدیل می کنند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر