آیا ستمگران «اتحادیه اروپا» می توانند مدافع حقوق زنان زحمتکش افغانستان باشند؟

سازمان دیده بان حقوق بشر که ابزاری است جهت پوشاندن ستمگری های امریکا و اتحادیه اروپا و سایر کشورهای غارتگر در سرتاسر جهان، اینک از ارباب ستمگری اروپا (اتحادیه اروپا) خواسته است تا به وضعیت زنان افغانستان بطور جدی رسیدگی نماید.

هیدربار که از مسوولین سازمان دیده بان حقوق بشر در افغانستان است در مصاحبه اش با رادیو آزادی گفته است که «ما مایوس خواهیم شد که یک پاسخ واضح از سوی اتحادیۀ اروپا و کشورهای عضو اروپا نداشته باشیم. بناً ما برای آن ها نوشتیم و خواستیم تا وزاری خارجه و اتحادیه اروپا در سطح سیاسی در یک یا دو سال آینده، بیشتر اقدام های را انجام دهند و از حقوق زنان در افغانستان حمایت کنند»

این کثافت گویی همان داستان خواستن ترحم از گرگ تیز دندان را در ذهن زنده می کند. اتحادیۀ اروپا که از کشورهای غارتگر تشکیل شده است، در بیش از دوازده سال ستمگری در کنار امریکا، نشان داده است که سیستم سیاسی و اقتصادی این اتحادیه بر همان غارت و چپاول و کشتار استوار است که تود های زحمتکش افریقایی با درد و رنج احساس کرده اند و می کنند.

اگر از جنایات سربازان ستمگر اتحادیۀ اروپا در چوکات ناتو در کشور عزیز و رنجدیده ما بگذریم، دست اربابان این اتحادیه در کشتار خلق رنجدیده لیبیا، مصر، مالی، سومالی، سوریه، الجزایر و... رنگین است. این ستمگران از هیچ نوع جنایت در حق زحمتکشان و بخصوص زنان ستمدیده کشورهای افریقایی دریغ نکرده اند. ستمگران این اتحادیه همین اکنون با طیاره های ناتو بر عروسی زنان زحمتکش بم میریزند و وارد خانه های آنان شده سینه های ماتمدار شان را به رگبار می بندند. جنرال المانی این اتحادیه در یک بمباری بیش از 170 قندزی زحمتکش را قتل عام کرد و با تیل تانکرهای مورد هدف یکجا سوختاند.

زنان شیندند، بکوا، بالابلوک، کنر، ارزگان، کندهار، هلمند، ننگرهار، غوربند و سایر مناطق افغانستان بوسیله ستمگران این اتحادیه و امریکا کشته شده اند، پس تنها احمقان، نوکران ستمگران، اینجو داران مزدور و جامعه مدنی دالر گیر و مامورین خارجی مثل خانم هیدبار جرئت کرده می توانند از ستمگران بخواهند تا «از حقوق زنان در افغانستان حمایت کنند»، نه انسان های با وجدان و با شرف و طرفدار واقعی زنان زحمتکش.

زنان زحمتکش که هر روز بوسیله ستمگری و جنایت امریکا و اتحادیه اروپا زندگی دوزخی را تجربه می کنند، زنان زحمتکش که بوسیله طالبان فاشیست و جهادی های تفنگدار کشته می شوند و مورد تجاوز جنسی قرار می گیرند، زنان زحمتکش که بوسیلۀ اینجوداران مزدور و جامعه مدنی دالر گیر مورد بهره برداری تجاری قرار می گیرند، نه بوسیله اتحادیه اروپا و سربازان امریکایی و دوستان داخلی آن، نه بوسیله اینجوها و جامعه مدنی که سرش در آخور سفارت خانه های غارتگران بسته است و نه هم بوسیله هیچ نیروی مزدور دیگر به حقوق واقعی خود رسیده نمی توانند. زنان زحمتکش با اتحاد و همبستگی خودشان و با کار مشترک با برادران زحمتکش شان و تنها و تنها با اتکا به بازو و نیروی خود شان به حقوق واقعی خود که همانا رهایی از ستم های مختلف است، رسیده می توانند.