در حالیکه اداره
احصائیه مرکزی از هر چهار کارگر یک کارگر را بیکار می خواند اما وزارت کار و امور
اجتماعی این آمار را نادرست می خواند و باور دارد که در حال حاضر 10 میلیون افغان
واجد شرایط کار هستند که از این میان 4 میلیون آن بیکار هستند.
بیکاری در کنار ده
ها فاجعه و بلا دیگر، بلای است برای تهدید
زندگی زحمتکشان تهیدست. زحمتکشانی که آرزو دارند کار کنند و با بازوی خود نان بدست
بیاورند در حال حاضر ساعت ها در چهارراهی های شهرهای بزرگ و خورد افغانستان گرد می
آیند ولی کاری پیدا کرده نمی توانند و با دست خالی و چهرۀ خسته به خانه های
فقیرانه شان بر می گردند.
این خیل بیکاران در
کشوری که قیمت مواد اولیه سر به آسمان میزند و سرپناه برای فقرا به مسئلۀ زندگی و
مرگ تبدیل شده است، بالاخره چه می خورند، چه می کنند و چگونه زندگی می کنند؟ این
را فقط زحمتکشانی که طعم تلخ بیکاری را چشیده اند به خوبی می دانند، نه مسوولین
دولتی که در خدمت ستمگران قرار دارند، نه سرمایه داران و تاجران و فئودالان و
اربابان چپاولگر، نه اینجو داران مزدور و نوکران سفارت خانه ها و اربابان دونر و
نه هم جامعه مدنی دالر گیر.
زحمتکشان می دانند
که کودکان ایشان بر زباله های یورش می برند و بر اساس خبر تلویزیون «ژوندون» گاه برای
لقمه نانی با حیوانات مثل سگ و پشک نیز درگیر می شوند، کودکان و زنان زحمتکشان بر
جاده ها می برآیند و گدایی می کنند، باندهای مافیایی سرمایه داران از کودکان، زنان
و مردان این خیل بیکاران برای جنایت و جرم های جنایی استفاده می کنند و آنان را با
عفریت جنایت تهدید می کنند.
این وضعیت دردناک
تهیدستانی است که در فقر مطلق بسر می برند. از اینرو نمی توان بر آمار ارائه شده
اداره احصائیه مرکزی که تعداد افغان های زیر خط فقر را 37 درصد ارائه کرده، باور
کرد، زیرا موجودیت 4 میلیون انسان بیکار نشاندهنده اینست که تعداد بیشتر مردم
افغانستان زیر خط فقر قرار دارند و این
فیصدی با گذشت هر روز بیشتر شده میرود زیرا بر اساس نظام اقتصاد بازار بیکاری جزوی
از این بازار است و تا این بازار و این خارجی ها و نوکران داخلی آن هستند،
زحمتکشان و تهیدستان به بهروزی و رفاه نمی رسند و هر روز تعداد بیشتر تهیدستان به
خیل بیکاران افزوده خواهند شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر