اعلامیۀ انجمن اجتماعی زحمتکشان افغانستان

درد و غم از جان دادن یازده تن از کارگران معدن زغال سنگ نهرین را به نیروی رهایی بخش مان  تبدیل کنیم!

انجمن اجتماعی زحمتکشان افغانستان در حالی از خبر دردناک جان دادن یازده تن از کارگران شریف کشور ما در معدن زغال سنگ نهرین ولایت بغلان اطلاع حاصل می کند که هر روز صدها کارگر و دهقان و زحمتکش فقیر  وطن ما در انواع و اقسام ستم های نیروهای خارجی و داخلی ، جان های شان را از دست می دهند. ما به حیث جزوی از زحمتکشان کشور، جان دادن این کارگران عزیز را  لکه سیاه بر پیشانی دولتی می دانیم که در ده سال گذشته با حمایت نیروهای خارجی به جز کشتار و ستم و درد  چیزی دیگر به کارگران نداده است. 

این کارگران در حالی زیر آوار زغال سنگ دفن می شوند که حاکمیت و دولت کنونی کشور ما لیلام کردن معادن وطن عزیز ما را به سرمایه داران داخلی و خارجی آغاز کرده است و هر روز  از «فایده های» آن با شور و شوق صحبت می کند و واضح است که کارگران عزیز در میان این همه «فایده های» دولت،  به جز از مرگ، درد و رنج و کار طاقت فرسا چیزی بدست نمی آورند. دولت فعلی که دولت سرمایه داران و زمینداران کلان است، کارگران را  پرزه هایی می دانند  که باید به مرور زمان کهنه شوند و به جایش پرزه های جدید (فرزندان کارگران) به کار شروع کنند، از همین خاطر اگر کارگران در میان زغال سنگ دفن هم شوند، برای لحظه ای هم چرت حاکمان کنونی خراب نمی شود، چون این حاکمان شرایطی را بوجود آورده اند که هزاران کارگر دیگر مجبوراً به معادن زغال سنگ خواهند رفت و زغال استخراج خواهد شد و کارخانه های سرمایه داران تولید خود را ادامه خواهد داد.

 کارگران،  از فقیرترین و غریب ترین انسان های وطن ما هستند که در وضعیت بسیار بد اقتصادی زندگی و کار می کنند. این انسان های زحمتکش که مالک هیچ چیز نیستند، یا باید برای صاحبان کار، یعنی اربابان و کارفرمایان چون برده ها تا آخر عمر کار کنند، در جریان کار بمیرند، دست و پای شان قطع گردد و با مرگ تدریجی در کارخانه ها، شرکت ها، تصدی ها، ادارات دولتی، معادن و ... زندگی شان پایان یابد؛ یا باید با هم متحد شوند، کمک سایر زحمتکشان فقیر را جلب نمایند و با اتحاد،  به رهایی و آزادی خود رسیده و زنجیر های بردگی را بشکنند، و تاریخ نشان داده است که کارگران در نهایت راه دوم را انتخاب کرده و برای نجات شان  راهی جز این  هم ندارند.

انجمن اجتماعی زحمتکشان افغانستان، ضمن همدردی با تمام کارگر ان کشور ما که یازده تن از فرزندان زحمتکش خود را  به خاطر منافع اربابان ظالم از دست داده، باور دارد که درد و اندوه از دست دادن این کارگران را باید به نیروی رهایی بخش تبدیل کرده و اعلام  می دارد که با تمام توان در خدمت  حرکت های رهایی بخش کارگران و سایر زحمتکشان فقیر کشور ما قرار داشته و تلاش می کند تا سهم خود را در این حرکت ها ایفا کرده، چون می داند که  زحمتکشان کشور ما روزی  زنجیر بردگی را خواهند شکست.

انجمن اجتماعی زحمتکشان افغانستان

4 جدی 1390

اعلامیۀ انجمن اجتماعی زحمتکشان افغانستان

دستفروشان و دارندگان کراچی ھای دستی، تحمل بس است

دولت پولداران، ثروتمندان، خان ها و اربابان که زحمتکشان را مورچه های روی زمين هم حساب نمی کنند، در اين اواخر تصميم گرفته است که دستفروشان و دارندگان کراچی های دستی را از تمام شهر های کلان افغانستان جمع کنند. اين دولت که نه با درد و رنج زحمتکشان آشنا است و نه هم ارزشی برای طبقات زحمتکش قائل می شود، به پوليس خود دستور داده است که تمام چهار راهی های شهر های بزرگ را از دستفروشان و دارندگان "پاک" کنند.

دستفروشان و دارندگان کراچی های دستی که از جمله مردم فقیر افغانستان به شمار میروند، هر صبح پيش از طلوع آفتاب بر روی جاده ها می ريزند و تا ناوقت ھای شب برای اينکه به خانواده های شان لقمۀ نانی برده باشند،  بی وقفه کار می کنند که کارشان در هیچ نوع "قانون کار" نمی گنجد؛ آن ها نه رخصتی دارند، نه تفريح، نه اضافه کاری، نه مريضی و نه آرامش. تمام روز گرد می خورند، دود می خورند، پوليس و ترافيک آن ها را با لگد می زنند، کراچی های شان را چپه می کنند، توهین می شوند، مشت می خورند، پول شان گرفته می شود، ميوه و سبزی شان دزدی می شود، از يک جا به جا ديگر فرار می کنند، در انتحاری کشته می شوند، در انفجار زخمی می شوند، اما به جای گدائی پيش دروازه های مؤسسات خيريه، با بازوی خودشان نان می خورند.

اما با تمام اين زحمت، دولت کنونی که دولت سرمايه داران خارجی و داخلی است و در فکر غريب و زحمتکش نيست و بايد هم نباشد، اجازه کار کردن را از اين انسان ها می گيرد. نمی گذارد که اين انسان های زحمتکش با بازوی خود شان کار کنند. وقتی آن ها بيکار بمانند، چه چاره می توانند داشته باشند، جز اين که قهر خود را نشان بدهند. چنانچه دارندۀ کراچی دستی با آتش زدن خود در کشور تونس نشان داد و بالاخره در شعله های همان قهر بود که دولت ديکتاتور تونس سرنگون شد.

انجمن اجتماعی زحمتکشان افغانستان باور دارد که دستفروشان و دارندگان کراچی های دستی از جمله طبقات زحمتکش کشور ما بوده و وقتی می تواند از زندگی رنج آور و دردناک کنونی رهایی پيدا کنند که با هم متحد شوند و با ساير زحمتکشان ديگر مثل کارگران و دهقانان دست اتحاد بدهند تا جواب تمام توهین ها، مشت خوردن ها، لگد خوردن ها و آزار و اذيتی را که تحمل کرده اند، به طور قاطع بدهند، پس بر اين انسان های زحمتکش است که ديگر صدا بزنند که تحمل بس است!

انجمن اجتماعی زحمتکشان افغانستان

24 قوس 1390

زحمتکشان؛ قربانیان اصلی اقتصاد مافیائی و فساد حاکم در کشور اند

اعلامیۀ

انجمن اجتماعی زحمتکشان افغانستان

پولدار ها با استفاده از سیاست های نظام اقتصاد بازار که بعد از سال 2001 در کشور ما رواج پیدا کرده، به شکل لجام گسیخته و بی مانندی به جولان درآمده و زمینۀ خوبی را برای غارت و چپاول مردم فقیر و بیچارۀ ما یافته است. آنها از این وضعیت استفاده نموده و به میل خود نرخ ها را تعیین نموده و قیمت ها را بالا می برد و هیچ نیرو و قدرت دولتی را توان مقابله با آنها نیست، چرا که نفوذ و ریشۀ آنها به چوکی های بند دولتی نیز می رسد.

زور و قدرت سیاسی و اقتصادی پولدار ها یا صاحبان وسایل تولید که بر بستر های نرم و در خانه های مجلل با پیشرفته ترین امکانات زندگی می کنند و در موتر های آخرین مودل گشت و گذار دارند، بر دستگاه دولتی در تمامی بخش ها و ساحات دیده می شود؛ این طبقه از بی کفایتی و ضعف نظام همیشه سود برده و با کوچکترین فرصت به دست آمدۀ اقتصادی، به احتکار و انحصار دست می زند تا به سود های هنگفت دست یابند. هنگامیکه مسوولان دولتی به شکل نمایشی و فرمایشی با احتکار کننده ها و انحصار کننده ها بر خورد های سطحی و ظاهری می نمایند، مدافعان اقتصاد بازار و حامیان سکتور خصوصی چنان هیاهو و سر و صدا ها را در رسانه ها به راه می اندازند که حکومت وادار به عقب نشینی می شود.

در شرایطی که زمستان قبل از وقت اکثریت ولایات کشور ما را مورد تهدید قرار داده و برف سنگین ساکنین مناطق شمال و مرکزی را غافلگیر ساخته، یکی دیگر از تراژیدی ها و مصائب سالجاری برای زحمتکشان ما بلند رفتن سر سام آور قیمت گاز مایع می باشد.

نزدیک به یک ماه است که قیمت هر کیلو گاز مایع از 50 افغانی به 120 افغانی و در بعضی ساحات به بیشتر از آن افزایش یافته است، حتی در بعضی از ساحات شهر کابل قلت گاز مایع دیده شده و با همین قیمت ها نیز گاز مایع پیدا نمی شود.

حکومت برای جلوگیری از افزایش بی رویۀ قیمت گاز مایع، اعلام کرد که بر بازار نظارت و کنترول نموده و به هیچ کس "اجازه" نمیدهد که یک کیلو گاز مایع را از 55 افغانی بیشتر به فروش برساند و با گرانفروشان بر خورد قانونی خواهد نمود!!

این برخورد و عکس العمل مسوولان حکومت افغانستان با احتکار کننده ها و گرانفروشان، بسیار ضعیف و مسخره می باشد، حتی احتکار کننده ها و انحصارگران که دست بالای بر نظام دارند، نیز با این قیمت گذاری وزارت تجارت به دیدۀ تمسخر آمیز دیده و کماکان به گرانفروشی خود ادامه میدهد.

زحمتکشان باور کامل دارند که نرخ گذاری های موقت و مقطع یی هیچ تاثیر مثبتی بر زندگی شان نداشته و نه تنها قیمت ها پائین نمی آید بلکه این اقدامات نمایشی به جای کاهش قیمت ها باعث قلت مواد و بلند رفتن قیمت ها می گردد.

حکومت با ایجاد چند محل فروش گاز مایع در شهر پنج ملیونی کابل نمی تواند درد بیکاری، فقر، بی روزگاری، فساد و نبود سر پناه زحمتکشان را دوا نماید. با آنکه مسوولان حکومت ادعا دارد که نیازمندی های مردم را با تعیین نرخ گاز مایع به 55 افغانی و ایجاد محلات توزیع آن رفع نموده و به مشکل مردم رسیدگی کرده، اما این اقدام نه تنها هیچ تغییری در وضعیت قیمت ها نیاورده بلکه علاوه بر قلت گاز مایع، زمینه را برای فساد بیشتر عده ای دیگری از حکومتی ها و سکتور خصوصی فراهم ساخته است.

 درشرایطی که نشانه های از زمستان سرد و طاقت فرسا در کشور به وضوح دیده می شود، از یکطرف هر روز قیمت مواد سوخت افزایش یافته و هیچ نشانه ای از کاهش قیمت ها دیده نمی شود، از جانب دیگر در یک سمت فقر و بیکاری زحمتکشان بیشتر گردیده و در سمت دیگر مافیای اقتصادی با استفاده از فساد حاکم در ادارات حکومتی به غارت خود ادامه  داده و تلاش دارد تا سود بیشتر را کمائی نموده و به سرمایه های افسانوی زودتر برسد.

انجمن اجتماعی زحمتکشان افغانستان به حیث نهادی که مشکلات و درد زحمتکشان را بیشتر از همه درک میکند خود را مکلف می داند تا صدای اعتراض و خشم کارگران، دهقانان، اهل کسبه، کراچی وان ها، معلمان، مامورین پائین رتبۀ دولتی و سایر زحمتکشان کشور را از وضیعت موجود به خصوص دررابطه به بالا رفتن چند برابر قیمت گاز مایع که خارج از توان خرید اکثریت جامعه می باشد، بلند نموده و باور دارد که بازی موش و پشک بین حکومت و پولدار ها نمی تواند آنان را فریب دهد.  

قوس 1390