ښځینه کارګرې او دهقانې په پیوستون له بیلابیلو ستمونو خلاصون موندلی شي!

ښځې، په ځانګړې توګه کارګرې او دهقانې ښځې دا مهال تر بیرحمانه او ربړونکي جنایت او ستم لاندې ژوند کوي. د استعمار او ښکیلاک ستم او جنایت تر ټولو لومړی کارګرې او دهقانې او نورې زیارکښه او ستمځپلی ښځې قرباني کوي. وروستې شمیرې ښکاره کوي چې د ۲۰۱۴ کال په پرتله په ۲۰۱۵ کال کې د ښځو د مړینې او تلفاتو کچه ۳۷ سلنه زیاته شوی ده، دا شمیرې د دې ښکارندوی دی چې لومړنی ستم چې کارګرې او دهقانې میرمنې یې ګالي، هغه د امریکايي او ناټويي ښکیلاک ستم دی. د دې ستم په کړۍ کې، د طالبانو او داعشیانو او د نورو بنسټپالو تنظیمونو ستم هم شامل دی.

دویم ستم چې دا مهال یې ښځې ګالي، طبقاتي ستم دی. د وزګارتیا لوړه کچه میرمنو ته ځانګړی شوی. دولت چې د واکمنو طبقاتو استازی دی، د کار په ساحه کې د ښځو سره هم ناوړه چلند کوي. یوازې هغه ښځې کار موندلی شي چې د واکمنو سره بیلابیلې اړیکې ولري. اکثره زیارکښه میرمنې د کار کولو له حقه محرومې دي. هغه شمیر چې په شرکتونو او کارخانو او یا هم په دفترونو کې کار کوي د ناوړه چلند سره مخامخ دي او د دویم جنس په توګه ورته کتل کیږي، مزد یې کم او پر ټیټو پستونو کارونو ته ګمارل کیږي. د دې تر څنګ بیوزله او زیارکښه میرمنې د رښتینې سیاسي استازیتوب څخه هم بی برخې دي.

د افغانستان زیارکښه میرمنې د نارینه له ستم څخه هم ځوریږي.لا هم ځینې وروسته پاتې او ظالم نارینه ښځه ناقصه العقله ګڼي او د خپل ستم کچه ان د  میرمنو د غړو غوڅولو او پرې کولو پورې رسوي. ځینې سوداګر نارینه، میرمنې یوازې د سوداګریزو تبلیغاتو او د سوداګریزو توکو په توګه کاروي. ځینې د پوهې د کموالي له امله ښځه خپله نوکره یا هم د ماشومانو مور ګڼي او لا یې هم سیاه سره یادوي. داسې نارینه هم شته چې لا باور لري چې ښځه یا په کور یا په ګور. دا هم هغه ستم دی چې زمونږ د هیواد میرمنی یې زغمي.

یو بل ستم د لوټمارو ښځو لخوا پر بیوزلو ښځو ستم دی. دا ستم د اینجو لرونکو ښځو او د «مدني ټولنې» د نانځکو لخوا پر بیوزلو او زیارکښو ښځو تپل کیږي. دا ستم په ظاهره نرم او په اصطلاح انساني بڼه لري: میرمنو سره د کمک او مرستې بڼه. خو په ماهوی لحاظ دا د نورو ستمونو تر څنګ یو بل ستم دی چې د زیارکښو او بیوزلو ښځو پر دردونو، رنځونو او کړاونو سوداګري کوي. سیاسي نانځکې چې د استعمار د سفارتونو حاضري تل امضا کوي، زمونږ د زیارکښو او بیوزلو خویندو او میندو دردونه او کړاونه په سفارتخانو او لودیځ کې لیلاموي او یورو او ډالرې تر لاسه کوي، دا هغه بی وجدانه او بی ضمیره ښځې دي چې ان د خپل هم جنس پر عاطفې، هیلو او آرزوګانو تجارت کوي.

زیارکښه او بیوزله ښځې سره د دې چې د نارینه وو په پرتله تر ډیر ستم لاندې دي او د نارینه ستم هم زغمي، نباید د غربي بنسټونو هغه لومې کې ګرفتار شي چې ګواکی دا نارینه دي چې د دې ستمونو لامل دي، بلکې ښايي چې بیوزله او زیارکښه ښځې که کارګرې وي او که دهقانې او که کسبګرې د نارینه وو زیارکښو سره په یووالي د خلاصون لپاره مبارزه وکړي. د ښیکیلاکي ستم او طبقاتي ستم په وړاندې مبارزه، په خپله لاره دې ته پرانیزي چې د نارینه ستم او د لوټمارو ښځو لخوا پر بیوزلو ښځو ستم هم پاي ته ورسیږي.

د افغانستان د زیارکښانو ټولنیز انجمن، د مارچ اتمه چې د زیارکښو ښځو د پیوستون او یووالي ورځ ده، ټولو بیوزلو او زیارکښو ښځو ته د مبارکي ویلو تر څنګ، باور لري چې د دې ورځې رښتينې لمانځنه یوازې هغه وخت مانا پیدا کولی شي چې بیوزله او زیارکښه میرمنې د خپل خلاصون لارې ولټوي او په منظمه توګه د خپل خلاصون لپاره مبارزه وکړي او پرې نه ږدي چې سیاسي نانځکي د هغوې په باورونو او نوم تجارت او سوداګري وکړي.

د افغانستان د زیارکښانو ټولنیز انجمن اعلامیه –  د مارچ اتمه ۲۰۱۶

د افغانستان ښکیلاکي جګړه او له هیواد څخه د زیارکښانو تیښته

ښکیلاک د زیارکښانو دښمن ګڼل کیږي. ښکیلاکګران د زیارکښانو د ځپلو، وژلو، بیوزله کولو او لوټلو له لارې خپلو ښکیلاکي هدفونو ته رسیږي. افغانستان نژدې ۱۴ کاله کیږي چې د امریکايي او ناټويي ښکیلاک لاندې دی او په دې موده کې زرګونه زیارکښان وژل شوي، ځورول شوي، بیوزله شوي او په بد ډول لوټل شوي. دا ربړونه د بهرني ښکیلاکګرانو او همدا ډول د واکمنو شتمنو طبقو د نمایندګانو لخوا چې خلک یې اوسنی واکمن دولت ګڼي او همدا ډول د فاشیستو طالبانو او داعشیانو لخوا زمونږ پر زیارکښانو ولسونو تپل شوی ده.

د دې ربړونو او کړاونو تر منځ یو هم له هیواده د زیارکښانو تیښته ده. دا وخت د هر وخت په مقایسه، ډیر شمیر ځوانان چې اکثره یې د زیارکښو کورنیو غړي دي، افغانستان د ښکیلاکي جګړې او ښکیلاکي اقتصاد له امله پریږدي او د خطرونو ډکه لاره نیسي څو اروپا ته ورسیږي او یوه مړۍ ډوډۍ پیدا کړي. اقتصادي مهاجرت، د کارګرانو د ژوند یوه برخه ده؛ همدا دي چې ویلي دي چې کارګران هیواد نلري او باید د نړۍ ټول کارګران سره متحد شي.

سره له دې چې کارګران هیواد نلري، خو د ښکیلاک او زبیښاک څخه د خلاصون لپاره باید له یوه سیمې څخه خپله مبارزه پیل کړي. د افغانستان د زیارکښانو لپاره دا مبارزه یوازې او یوازې دننه په افغانستان کې اهمیت پیدا کولی شي، له دې کړاونو څخه تیښته او نور زیارکښان په دې چپاولګرانه وضعیت کې پریښودل او اروپا ته تلل او بیا هم کارګرۍ ته دوام ورکول، هیڅکله هم د زیارکښانو د خلاصون سبب کیدای نشي. 

له هیواد څخه د زیارکښانو د تیښتې په اړه دوه نظرونه شته، یو د زیارکښانو په ګټه او بل د لوټمارو لخوا د زیارکښانو په تاوان. یو څه موده کیږي چې لوټماران او د ښکیلاک او استعمار یاران په دې ستیج او هغه ستیج کې چیغې وهي چې ځوانان باید له هیواده و نه تښتي او دا هیواد لکه اروپا جوړ کړي. دا عوامفریبانه چیغې دي. ځکه چې دا لوټماران ښه پوهیږي چې ښکیلاک او د لوټمارو واکمني هیڅکله زیارکښانو ته هوساینه نشي ورکولی، څه چې ورکوي وژنه، دربدري، بیوزلي او اسارت دی. همدا ښکیلاکیزه جګړه او کورني لوټماران دي چې زیارکښه ځوانان دې ته اړ کوي څو وتښتي.

بل نظر دا دی چې زیارکښان نباید له ستونزو، کړاونو او رنځونو څخه وتښتي، بلکې د دې بلاګانو په وړاندې باید مبارزه وکړي. دا نظر د زیارکښانو په ګټه دی. ځکه تیښته هیڅکله نه باعث کیږي چې زیارکښان آزاد او ښه ژوند ولري، بلکې تیښته د تسلیمۍ په مانا ده، یعنې ښکیلاک او کړاونو ته تسلیمیدل او د زیارکښانو د وژنې، رنځونې او ربړونې ادامه. نو زما په نظر زیارکښه ځوانان باید لاس یو بل ته ورکړي، د یو بل سره مرسته وکړي، د خپل خلاصون لپاره باید د تيښتې په ځاې د مبارزې لاره ونیسی، سره متحد شي او په یووالي د هر ډول ناخوالي په ضد ودریږي او د ویاړ ډک ژوند د ټولو زیارکښانو لپاره برابر کړي، هغه ژوند چې په کې نه ښکیلاک وي، نه زبیښاک، نه کورني لوټماران او نه ګاونډي ښاماران.

داعش، تفنگداران بیرحم و قسی القلب سرمایه داران علیه زحمتکشان

سرمایه داری به اساس ذاتش دشمنی عجیبی با زحمتکشان دارد. سرمایه داران در طول تاریخ، دشمنی خود را با زحمتکشان و کارگران و دهقانان در ویتنام، کامبوج، لائوس، کوریا، افغانستان، عراق، سوریه، لیبیا، کشورهای افریقایی و سایر مناطق جهان نشان داده است.

 اکنون که سرمایه داران جهانی تلاش می کنند تا چهره ظاهراً انسانی به خود بگیرند، کوشش می کنند تا جنگ های استعماری شان را از طریق قاتلان کرایی به پیش ببرند. در افغانستان نیز قاتلان کرایی، در خدمت استعمارگران جهانی قرار دارند و از هیچ جنایتی در حق زحمتکشان دریغ نمی کنند. جنگ کنونی افغانستان که یک جنگ ارتجاعی و استعماری  است، قربانیان اصلی آن زحمتکشان هستند. اکنون در کنار نیروهای رسمی که در خدمت ناتو و امریکا قرار دارند و این جنگ ارتجاعی را به پیش می برند، قاتلان کرایی مثل طالبان، حزب اسلامی و اکنون داعش با بیرحمی و قساوت تمام در خدمت سرمایه داران جهانی علیه زحمتکشان قرار دارند.

داعش، یکی از فاشیست ترین نیروهای است که بوسیله سرمایه داران جهانی برای کشتار و قتل عام زحمتکشان ایجاد شده است. جنایات این گروه فاشیستی در سوریه و عراق بر هیچ کسی پوشیده نیست، مقاومت جانانه شیرزنان کوبانی علیه این وحوش و جناوران، حماسه ماندگار عصر حاضر ماست.

اکنون جنایتکاران داعشی، روزگار توده های زحمتکش افغانستان را تیره تر ساخته است. اگر از یک سو استعمارگران ناتویی و امریکایی خلق ما را می کشند، اگر از یک سو یاران داخلی استعمارگران خلق ما را چور و چپاول می کنند، اگر از یک سو طالبان توده های مردم ما را سر می برند و کشتار می کنند، داعش و داعشیان جنایتکار از سوی دیگر خنجرهای خونین شان را بر گرده های زحمتکشان فرو برده، جنایت پشت جنایت می کنند.

ننگرهار، ولایتی که زیر چکمه های استعمارگران دردمند است، در انتحار طالبان سوخته است و چپاولگران بی وقفه غارت می کنند و می کشند، محلی برای جنایت داعشیان تبدیل شده است. نیروهای فاشیستی داعش که تسبیح در دست دارند، بی وقفه مردم را می کشند، به اسارت می گیرند و زنان و دختران جوان زحمتکشان را به اسارت برده به غلام بچه های خود به نکاح درمیارند. 

ناتو، امریکا، یاران داخلی و حاکم استعمارگران، قوماندانان بیرحم، قاچاقبران مواد مخدر، طالبان، حزب اسلامی، داعشیان و دولت های ارتجاعی منطقه همه و همه دست در دست هم داده، به یک نام و دیگر نام انسان های زحمتکش و فقیر و نادار را می کشند و می رنجانند. اینها به خوبی نشان می دهند که نقطه مشترک دارند: همه دشمن زحمتکشان هستند و همین کافی است که زحمتکشان علیه تمام این جنایتکاران با اتحاد و همبستگی صف آرایی نمایند.

دهقانان ستمدیده بامیان، قربانی فقر و قدرتمندان پوشالی

افغانستان، کشور مستعمره و قربانی جنگ ارتجاعی قلدران جهانی است. زحمتکشان کشور ما بار اصلی این جنگ را بدوش می کشند. جنگ استعماری که لگام آن به دست سرمایه داران چپاولگر جهانی است؛ زحمتکشان، بخصوص کارگران و دهقانان را به نیستی و نابودی کشانده و با گذشت هر روز آنانرا در  زندگی دوزخ آسا غرق می کنند.

بامیان از ولایات مرکزی کشور ما است که در دوره های مختلف حاکمیت دولت های ارتجاعی، پوشالی و ضد زحمتکشان در فقر و نیستی بسر برده و دهقانان زحمتکش و ستمدیده آن بدترین زندگی را گذشتانده اند. این ولایت فقیر با نیم میلیون نفوس که بیشتر از 90 درصد آنرا دهقانان زحمتکش و تهیدست تشکیل می دهد، در چنگال قدرتمندان مرتجع، ضد مردم و زحمتکشان قرار گرفته و تا توانسته اند بر شانه های دهقانان تهیدست و زحمتکشان بامیانی قدرت رانده اند و دل نوکران و اربابان شان را شاد کرده اند.

رسانه ها گزارش می کنند که نصف از جمعیت بامیان زیر خط فقر زندگی می کنند و خانواده های زیادی هستند که حتی دسترسی به مواد غذایی ابتدایی روزانه ندارند. عاید شماری زیادی از خانواده های فقیر و تهیدست در بامیان در هفته ای یک دالر (چیزی در حدود 69 افغانی) برآورده شده است، در حالیکه قیمت یک نان در افغانستان 10 افغانی است. این آمار نشان می دهد که حاکمیت جنگ سالاران غربی چه  وضعیت وحشتناکی را برای توده های ستمدیده بامیانی به ار مغان آورده است، چنانچه عین وضعیت در تمام افغانستان حاکم بوده که نشاندهنده دشمنی بیرحمانه چپاولگران غربی و حامیان داخلی آنان با زحمتکشان کشور ما می باشد.

زحمتکشان افغانستان، بخصوص دهقانان و کارگران در تمام افغانستان قربانی فقر، جنگ، و تروریزم هستند. جنگ استعماری کنونی و تروریزم طالبی– داعشی همه از افکار ضد زحمتکشان آب می خورد که این بازی وحشتناک از طرف امپراتوری های چپاولگر غربی گرداننندگی می شود و حامیان داخلی ضد زحمتکشان، پیاده کنندگان و تطبیق  کنندگان این بازی خونریز هستند.

تا جنگ استعماری ادامه داشته باشد، تا چپاولگران غربی و ناتویی جنایت کنند، تا خونریزی و وحشت طالبی– داعشی است، تا طبقات ضد زحمتکشان به زور و قدرت ارباب شان حاکمیت برانند، زحمتکشان قربانی می شوند، در فقر بسر می برند و روز تا روز تهیدست تر می شوند، حال چه در بامیان باشند، چه در پکتیا و بدخشان و کنر و کندهار. سرنوشت زحمتکشان در حاکمیت و جنایت قلدران سرمایه و حامیان خونریز آن، همیشه همین بوده است.

راه حل چیست؟ راه حل گدایی و داد خواهی از ستمگران و ستم پیشه گان نیست؛ چنانچه اکثر روشنفکران طرفدار سرمایه و نیمه سرمایه، گاه گاه چنین راه حلی را پیشنهاد می کنند تا زحمتکشان و تهیدستان همیشه و همیشه د ر چنگال غارتگران باقی بمانند. دادخواهی از ستمگران، خدمت به ستمگران است. زحمتکشان نمی توانند و حق ندارند که از ستمگران دادخواهی کنند، بلکه به جای آن  با اتحاد، همبستگی و یکپارچگی باید علیه ستم و جنایت بایستند، زیرا بدون اتحاد و همبستگی زحمتکشان علیه ستمگران، طبقات ستمکش و زحمتکش  به رفاه و برابری نمی رسند.

ښکیلاکي جګړه او د بیوزلو بیرحمانه وژنه

ښکیلاک یعنی وژنه، د بیوزلو او زیارکښو انسانانو بیرحمانه وژنه. افغانستان دا مهال بشپړه ښکیلاکمینه ده او همدا هم دی چې په دې ښکیلاکمینه کې هره ورځ بیوزله انسانان وژل کیږي. اوسنۍ جګړه چې یوه ښکیلاکي او ارتجاعي جګړه ده او د جګړې دواړه خواوې (امریکا – ناتو او کورني پلویان او طالبان او داعشیان او سیمه ایز پلویان) په خپله ارتجاعي او ملنډه ایزه جګړه کې د دې تر څنګ چې بیوزله زیارکښان ځوروي، کډوالۍ او بیکارۍ ته یې لیږدوي، په ورته وخت کې هر کال زرګونه بیوزله انسانان چې په فرمایشي رسنیو کې  ورته ملکي تلفات وايي، هم وژل کیږي.

د یوناما د وروستي راپور له مخې د ۲۰۱۴ کال په پرتله په ۲۰۱۵ کال کې د بیوزله انسانانو وژنه  ۴ فیصده زیاته شوی ده. د دې بنسټ د راپور پر بنیاد په ۲۰۱۵ کال کې  ۳۵۴۵ بیوزله انسانان وژل شوي او ۷۴۵۷ تنه نور ټپیان شوي دي چې د تیر کال په پرتله د دولتي ځواکونو لخوا د بیوزلو د وژنې او ټپي کیدو کچه لوړه شوی ده. د یوناما د شمیرو له مخې په ۲۰۱۵ کال کې د میرمنو تلفات ۳۷ فیصده او د ماشومانو د تلفاتو کچه ۱۴ فیصده زیاته شوی ده. د دې تر ځنګ د افغانستان د بشري حقونو کمیسیون په خپل راپور کې وايي چې په تیرو نهو میاشتو کې ۷۰۰۰ بیوزله ملکی انسانان یا وژل شوي او یا ټپي شوي چې ۶۰۰ تنه یې ماشومان او ۳۸۰ تنه یې ښځې دي چې دا ښکاره کوي چې د ښکیلاک لومړني قربانیان میرمنې او ماشومان دي.

که څه هم یوناما چې د افغانستان د ښکیلاکي جګړې سره یې سم په افغانستان کې خپل ماموریت پیل کړ، د تلفاتو اندازه په بیلابیلو جګړه ایزو ډلو ویشي، خو زمونږ د بیوزله او زیارکښه هیوادوالو لپاره دا ښکیلاکي جګړه ده چې د دوې ژوند ترې اخلي، فرق نکوي چې جنایتکار څوک دی او د کومې موخې لپاره دا بیوزله انسانان وژني.

په تیرو نژدې ۱۵ کلونو کې په سل ها زره بیوزله انسانان وژل شوي دي او د دې وژنې لړۍ لا ادامه لري. تر هغه چې ښکیلاکي جګړه ادامه ولري، تر هغه چې د امریکا او ناټو حاکمیت وي، تر هغه چې فاشیست طالبان او داعشیان د امریکا نوکران وي او ساختګی جګړې په مخ بوځي، تر هغه چې سرمایه داران، فیوډالان او اربابان او تاجران او مافیايی ډلې په افغانستان کې واکمنې وي، تر هغه به د بیوزلو انسانانو وژنه ونه دریږي. د دې لپاره چې دا بیرحمانه او وحشیانه وژنه ودریږي، زیارکښان باید یو آزاد او خپلواکه هیواد جوړ کړي، دا خپلواکه، مترقي او دموکراتیک هیواد یوازې او یوازې د زیارکښانو په پیوستون او اتحاد جوړیدای شي. د زیارکښانو پیوستون او اتحاد کولای شي ښکیلاک ورټي او آزاد، برابر او هوسا افغانستان جوړ کړي.