زحمتکشان نیمروز، در کنار دریای خروشان هلمند، تشنه هستند

ما بارها گفته ایم که هر وقتی دولت، دولت مردمی نباشد و فقط حمایت کننده سرمایه داران و چپاولگران، خان ها و اربابان و ملکان و تاجران باشد، به درد و غم مردم رسیده نمی تواند و نمی خواهد برسد. وقتی دولت به پول خارجی ها وابسته باشد و چای پولی خود را از دولت های ضد مردم بگیرد، این دولت برای مردم هیچ چیزی انجام داده نمی تواند.

در حالیکه دریای خروشان هلمند از قلب نیمروز می گذرد و سالانه میلیاردهای متر مکعب آب آن به ایران می ریزد، مردم زحمتکش و فقیر ولایت نیمروز و بخصوص شهر زرنج به آب آشامیدنی دسترسی ندارند و برای آب آشامیدنی به ساعت ها انتظار می کشند. مردم زرنج، که اکثریت آنرا مردم فقیر، زحمتکش و وطندوست تشکیل می دهد، ماهیت این دولت را از همه بهتر می فهمند، زیرا با چشمان خود می بینند که دریای خروشان کشور شان به طرف ایران می ریزد، ولی ایران برای آنان  از طریق دو لوله آب فقط برای دو ساعت آب می دهد.

همکاران انجمن اجتماعی زحمتکشان افغانستان از نیمروز گزارش می دهند که زنان، ریش سفیدان و حتی کودکان زحمتکش شهر زرنج از ساعت های دو بجه شب تا صبح برای گرفتن آب در نوبت ایستاد می شوند تا به آب آشامیدنی دسترسی پیدا کنند. این وضعیت به خوبی نشان می دهد که دولت فعلی، ذره ای در فکر مردم بوده نمی تواند، زیرا خود مسوولین بلند پایه دولت، سرمایه داران، تاجران و پولداران و حامیان خارجی آنان همه از آب معدنی استفاده می کنند و برای همین کار تا اکنون بیشتر از 20 کارخانه آب معدنی در کشور  فعال شده است.

دولتی که چای پولی خود را از ایران بگیرد، چگونه می تواند  به فکر مردمی باشد که دولت ارتجاعی و آخوندی ایران هر روز به آنان توهین و تحقیر روا داشته و از هیچ نوع ظلم و ستم در حق آنان خودداری نمی کند. موج های خروشان دریای هلمند و تشنگی مردمان زحمتکشان نیمروز، دیری نخواهد پائید و روزی این موج ها به موج خشم زرنجیان تبدیل خواهد شد و دیگر هیچ زحمتکش زرنج تشنگی را نخواهد شناخت، به شرطی که از همین امروز زحمتکشان آن دست در دست هم بدهند و علیه نابرابری و ستم به اعتراض بپردازند.