زحمتکشان کی ها هستند؟

اگر دستم رسد به چرخ گردون                      

                           از او پرسم که این چین است و آن چون

یکی را داده یی صد ناز و نعمت                      

                            یکی را نان جو آلوده در خون

زحمتکش به گروه وسیعی از انسان ها گفته می شود که شب و روز تلاش می کنن تا ضروریات اولیۀ زندگی خود را به دست آورده و حداقل امکانات زندگی را برای خود و خانواده خود آماده کنن. زحمتکشان شامل کارگران، دهقانان، معلمان، ماموران پائین رتبۀ دولتی، کراچی وان ها، موچی ها، سلمان ها، دستفروشان، نانواها، شاگردان مستری خانه ها وغیره می باشند.

 زحمتکش برای زنده ماندن خود و خانوادۀ خود، نزد کسیکه کارخانه یا شرکت و یا هم زمین زراعتی داره کار می کنه و تنها چیزیکه زحمتکش در جریان کار از آن استفاده می کنه، انرژی است که  بعد از خوردن غذا در بدن اش ذخیره می شه؛ این انرژی تنها چیزی اس که زحمتکش از فروش آن میتوانه به خود و فامیل خود خوراک، پوشاک، دوا، سرپناه و بعضی ضروریات اولیۀ دیگۀ زندگی ره خریداری و تهیه کنه. 

 زحمتکش تنها از نیروی کار خود استفاده میکنه و به نیروی کار دیگرا وابسته نیست، در حالیکه ثروتمندا به نیروی کار یا انرژی دیگران وابسته استن و پول شان را با خریدن ارزان طاقت و انرژی زحتمکشان بدست می آورن.  پس، زحمتکشان مجبوراً باید هر روز کار کنن تا مصارف خود و فامیل خوده پیدا کنن. با آنکه هر انسانی ضرورت به تفریح و استراحت داره، اما زحمتکشان نمی توانن استراحت یا تفریح کنن، چراکه اگر یک روز هم به کار نرون، گرسنه می مانن چون از معاش و مزد ناچیز شان پسانداز کرده نمی توانن. ادامۀ زندگی فامیل زحمتکشان، به کار شان بستگی داره، پس باید تا جان به تن دارن جانکنی کنن تا خانواده های خوده از گرسنگی نجات بتن. 

پس شناختن زحمتکش کاری سخت نیس. زحمتکش کسی اس که برای کسیکه کار میکنه، تمام مزدشه نمیته، او قسمتی از مزدشه برای خود میگیره و تنها قسمتی از آن را به زحمتکش می پردازه؛ به همین خاطر زحمتکش مجبور است که هر روز کار کنه تا بتوانه زنده بمانه، چراکه به اندازه ای مزد دریافت میکنه که تنها بتوانه فردا دوباره سر کار حاضر شوه، البته فردا با انرژی کمتر از امروز به کار میره. با گذشت هر روز نه تنها مزدِ زیادتر برایش پرداخت نمیشه بلکه به ده ها بهانه بالایش ظلم صورت می گیره. چون از یکطرف مزد زحمتکش بالا نمیره و از جانب دیگه قیمت ها افزایش می یابه، پس با همان مزد سابق مواد غذایی کمتری خریداری کرده میتوانه، چون مواد غذایی او کمتر از دیروز اس، پس هر روز انرژی کمتر برای کار داره، به همین خاطر زود بی شیمه و ناتوان میشه و مثل روزهای گذشته کار کرده نمیتوانه.

همین اکنون اکثریت مردم کشور ما زحمتکش هستن، با هزار رنج و درد کار می کنن. زحمت فراوان می کشن، در هر جا در هر ولایت در هر کارخانه، کوره خشت پزی، زمین، باغ و شرکت کار می کنن. اما یک تعداد بسیار کم در افغانستان که تعداد شان از دو تا سه هزار نفر زیاد نیس، هیچ کار نمی کنن و یا کارهای تفریحی و ساده را انجام میتن، ولی اکثریت مردم مجبور هستن برای شان کار کنن. این افرادی که کار نمی کنن، در عین زمان دزدی می کنن، اختلاس هم می کنن، پول مردم را هم می دزدن و هیچ رحمی بالای مردم زحمتکش ندارن، بخاطریکه اگر رحم کنن پول پیدا کده نمی توانن، ازی خاطر اس که سرمایه داری یک سیستم بسیار بی رحم و ظالم اس و بر زحمتکشان عزیز است که باید برای دفاع از حق خود بیدار و دست به کار شون. چرا که حق داده نمیشه بلکه حق گرفته میشه. زحمتکشان راهی غیر اتحاد با سایر زحمتکشان ندارن، و این اتحاد از طریق اشتراک در اتحادیه ها، انجمن ها و شوراهای مختلف زحمتکشان میسر است که انجویی و پولی نباشه یا رابطه با کشور های خارجی نداشته باشه، از خود زحمتکشان باشه و در خدمت زحمتکشان باشه!