تمران از ولسوالی های زیبا با طبیعت دلکش دایکندی است که از مرکز ولایت هفت ساعت فاصله موتر دارد. مردم این ولسوالی در طول سال ها زیر ستم و مشکلات مختلف زندگی کرده اند و از نعمت علم محروم بودند. همین محرومیت از علم و دانش سبب گردید که یک تعداد معلمان دلسوز مثل استاد نوری، استاد دانشور و استاد توحیدی، که از زحمتکشان کشور ما به حساب میروند، بخاطر سواد آموختن به کودکان این ولسوالی بطور مخفی درس می دادندکه آهسته آهسته یکی از مقرهای سابق جنایت سالاران را که شکنجه گاه مردم زحمتکش این منطقه بود، به مکتب درس و تعلیم تبدیل کردند که همین اکنون 1700 شاگرد از قریه های مختلف کیسو، رویان، خوشو، تخم جوی، ارغیدل، کالو، خارزار، خرنیگ و کومی و حتی از قریه های کجو خیرآباد، نومیش، ورکک، بند نوشور ولسوالی باغران ولایت هلمند و از ولسوالی پسابند ولایت غور برای درس به اینجا می آیند و تا سطح لیسه در آن درس می خوانند.
این شکنجه گاه که اکنون به لیسه تبدیل شده است صرف گنجایش و ظرفیت دوصد تن از شاگردان را دارد و شاگردان متباقی دربین خرابه های دکان ها آن هم بطور کرایی مصروف یادگیری تعلیم و تربیه اند. اما این دولت که گویا هیچ رحمی به زحمتکشان ندارد، قومندان امنیه آن بارها و بارها بر معلمان این لیسه فشار آورده که این محل مربوط به پوسته بوده و باید مکتب تان را از اینجا ببرید.
اما اینکه هزاران تن از جوانان و کودکان زحمتکشان در این منطقه بی سواد خواهند ماند، برای دولتی های این منطقه ارزش ندارد و باید هم ارزش نداشته باشد، زیرا اگر این جوانان باسواد شوند، آگاهی پیدا کنند این دولتی ها دیگر حاکمان آنان نخواهند بود و مردم خود سرنوشت شان را بدست خود گرفته و صدها لیسۀ بسیار عالی با آموزش و درس مترقی ایجاد خواهند کرد و به کودکان شان خواهند آموخت که حق داده نمی شود، بلکه گرفته می شود و نباید منتظر فرد دیگری باقی بمانند و از همین حالا باید به حیث یک جوان وطندوست راه خوشبختی را خود شان پیدا کنند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر