نشریۀ زیار (بصیر- بامیان)
بامیان ولایتی است کوهستانی که تعداد زیادی از توده های آن
در تلاش زنده ماندن هنوز در مغاره ها به سر می برند، جمع وسیعی از مردمان آن به
علت فقر و سیه روزی قادر نیستند تا فرزندان شان را به مکتب بفرستند، بگذریم از
اینکه سطح تعلیم و تربیه در این ولایت بسیار
پائین و غیر معیاری می باشد و معاش ناچیز استادان آن اکثراً بعد از چهار ماه تاخیر،
از طریق صرافی ها پرداخت می گردد.
از ابتدای روی کار آمدن دولت پوشالی و وابستۀ غربی ها، معارف
این ولایت مانند سایر ادارات تحت کنترول وحدتی های وحشی بوده و افراد وابسته به
این سازمان مخوف در راس و پست های کلیدی این ریاست خیلی مهم و حیاتی با سواد اندک در
حد خواندن و نوشتن، حکمروایی میکنند.
سه سال است که ریاست معارف ولایت بامیان با سرپرست اداره می
شود و طی این مدت سران حزب وحدت خلیلی، حزب وحدت محقق، حزب وحدت اکبری، حزب حرکت
انوری و جمع وکلای خائن به توافق نرسیده اند که ریاست معارف را کدام شان تحت سلطۀ
خود داشته باشند.
ریاست معارف همچون گاو شیری جاییست که سهم هر حزب یا وکیلی
شود، بیشترین منفعت را از آن به دست خواهد آورد، چراکه برای استخدام هر معلم مبلغ
30 تا 50 هزار افغانی، برای تبدیلی هر معلم از ولسوالی به مرکز مبلغ 50 هزار
افغانی، برای استخدام هر مامور بست پنج یک صد هزار افغانی، برای تقرر مدیر مکتب 200
هزار افغانی، برای آمریت های معارف هر ولسوالی 500 هزار افغانی از نزد متقاضیان نقدا
گرفته می شود.استخدام سر معلمان نیز بدون پول امکان نداشته هر شخصی که بخواهد سر
معلم شود باید بیشتر از 100 هزار افغانی رشوت بدهد تا به این پست برسد ورنه بدون
پول چنین چیزی ناممکن است. ناگفته نماند که آمریت های معارف ولسوالی ها بدون
استثنا هر بار که معاش معلمان حواله می گردد، مبلغی (کمتر از 200 افغانی نیست) از
نزد استادان به عناوین مختلف «دَور» می دهند. این است سرنوشت غم انگیز معارف ولایت
بامیان.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر