نشریۀ زیار (ستار)
ما در جهانی زندگی می کنیم که فقر، تنگدستی و
گرسنگی نصیب طبقۀ کارگر و اکثریت مطلق زحمتکشان، اما ناز، نعمت و لذت از زندگی
نصیب اقلیت اندکی از انسان های غارتگر می باشد، ما در عصری به سر می بریم که جهان
آشفتۀ ما شاهد عمیق ترین شکاف طبقاتی در طول تاریخ حیات خود می باشد. صدها ملیون
انسان با سوء تغذیۀ مزمن و قحطی وحشتناک در کشور های افریقایی و آسیایی دست و پنجه
نرم می کنند و ملیون ها انسان دیگر در سراسر جهان با فقر و گرسنگی دست به گریبان
اند. نظام اقتصادی حاکم در جهان که فتیشیسم کالا (پرستش کالا) در آن به یک اصل
تبدیل شده، هر روز ثروت را در گوشۀ و فقر و گرسنگی را در گوشۀ دیگر انباشت می
نماید.
گزارش سال 2017 موسسۀ آکسفام در بارۀ نابرابری
اقتصادی که به تازگی در انگلستان به نشر رسیده نشان میدهد که 82 فیصد سرمایۀ تولید
شده در دنیا در اختیار یک فیصد قرار دارد. در این گزارش آمده که ثروت 24 نفر که در
صدر فهرست سرمایه داران جهان می باشند، برابر است به سرمایۀ 50 فیصد نفوس جهان که
بیش از 3500 ملیون انسان را تشکیل میدهند. این در حالیست که در سال 2016، مجموع
سرمایۀ 61 سرمایه دار برابر به سرمایۀ 50 فیصد نفوس بود.
در سال گذشته میلادی، 24 میلیاردر جهان با حرص و
آز در پی افزایش ثروت های شان بودند و سرمایه های شان را به 762 میلیارد دالر
رساندند، مبلغی که میتوان با آن فقر موجود در جهان را تا 7 برابر کاهش داد. در
گوشۀ دیگری از این گزارش آمده که ثروت 8 میلیاردر جهان برابر با ثروت سه ملیون
ششصد هزار انسان می باشند.
با آنکه از نظر این موسسه دو دلیل عمده یکی کاهش
دستمزد ها و دیگر آن ماشینی شدن تولید باعث گردیده تا نابرابری اقتصادی گسترش یابد،
اما واقعیت این است که مناسبات حاکم تولیدی در جهان که اکثریت جان کنی میکنند و
اقلیت در عیش و نوش به سر می برند باعث و بانی عمیق تر شدن شکاف طبقاتی گردیده است
و تا زمانیکه توزیع عادلانۀ ثروت صورت نگیرد و حق به حقدار نرسد، این وضعیت تغییر
نخواهد کرد و هر روز طبقۀ کارگر و سایر زحمتکشان زیر فشار های اقتصادی خرد و خمیر
خواهد گردید.
صفحۀ انجمن اجتماعی زحمتکشان افغانستان:
صفحۀ فیسبوک نشریۀ زیار:
وبلاگ مجلۀ زیار:
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر