نشریۀ زیار (نوشته
از هیواد)
«برجر»، «بانکر»، «گارد
تاور» و «آلاسکا» نام دیوار هایست که «مقامات» برای مصوونیت شان در مقابل حملات احتمالی
از آنها استفاده می کنند. پس از اشغال افغانستان در سال 2001 توسط اشغالگران غربی،
استفاده از موانع کانکریتی برای حفظ مصوونیت در افغانستان به یک فرهنگ مبدل شد و
حال پس از 16 سال با افزایش حملات انتحاری 173 نقطه عمده کابل و ده ها نقطه دیگر
این شهر توسط موانع ده تُنی مسدود شده است.
راه های منتهی به
ریاست جمهوری، ریاست اجرائیه، پارلمان، وزارت خانه ها، سفارت خانه ها، خانه های
شخصی قومندانان تنظیم های جهادی، مساجد جامع به طور کلی مسدود است که چهرۀ شهر را به یک دژ تمام عیار
نظامی تبدیل کرده است. انسداد جاده های اصلی کابل باعث ایجاد ترافیک سنگین در سایر
نقاط این شهر شده است. از اینجهت مردم روزانه به هزار و یک مشکل روبرو
اند. مریض به وقت به شفاخانه نمیرسد (یکبار هم مریضی در راه بندی پل
محمود خان پیش از رسیدن به شفاخانه جان داد.)، مردم یک سوم عمر شان را در راه بندی
های ایجاد شده از سوی زورمندان میگذرانند، افسردگی در روان مردم چادر پهن کرده
است، مدیریت زمان وجود ندارد و هزاران مشکل دیگر. در مقابل هم نمیشود از دستگاه
حکومت گلایه سر داد چون حکومت نه از مردم است و نه هم در انتخاب آن نقش چندانی داشته اند. باشنده های این شهر به عنوان
کالا های یکبار مصرف نزد حاکمان آن بیشتر ارزش ندارد و به گفتۀ عام، مردم بیچارۀ
ما در جمع کالا های مصرفی به شمار میروند.
ترس ایجاد شده در
روان ارباب چپاول باعث شده تا در قیمت و قامت دیوار های استنادی تغییرات زیادی بهوجود
بیاید، با سرازیر شدن نیرو های خارجی در افغانستان قیمت یک دیوار دو متری استنادی
از 1000-1200 دالر بود، ولی با فرارسیدن سال 2014 که نقش حضور نیروهای خارجی تغییر
کرد، قیمت این دیوار ها تا 600 دالر کاهش یافت ، ولی قامت آن ها حتی تا 6 متر نیز
بلند شد. برافراشته شدن قامت دیوار های استنادی بیشتر نمایانگر
فاصله میان مردم و حکومت میباشد.
آمار دو سالۀ
اتحادیۀ شرکت های ساختمانی افغانستان نشان میدهد که 25 تا 30 شرکت تولید دیوار های استنادی در شهر کابل
و ده ها شرکت تولیدی این دیوار ها در ولایات مختلف کشور مصروف فعالیت اند که ماهانه
هر شرکت 800 تا 1000 دیوار استنادی تولید میکند. بنابرین از دوسال به
این طرف تنها در کابل 281000 دیوار استنادی تولید شده است. بهگونۀ مثال
تنها در اطراف پارلمان به ارزش 58 ملیون افغانی دیوار استنادی وجود دارد.
پس از حمله بر
چهارراهی زنبق، وزارت داخله طرح جدید امنیتی اش را در کابل اعلام کرد، نزدیک به
100 ایست بررسی مجهز با سگ های «کی 9» در بسیاری نقاط کابل افراز شدند، امااین
پوسته ها نهتنها کوچکترین تغییری در وضعیت امنیتی شهر به وجود نیاورده،
بلکه ازدحام ترافیکی را به مرز انفجار رسانیده است، مثلاً قبلاً اگر یک مسیر 5
دقیقه یی را در نیم ساعت می پیمودیم، حالا همان فاصله را در یک و نیم ساعت باید
طی نمائیم.
بازهم مردم اسیر در
دست حکمروایان، قربانیان اصلی این مشکل اجتماعیست، چراکه سردمداران حاکم در قدرت نه
از میان مردم برخاسته اند و نه هم در برابر رفع مشکلات بی پایان توده ها احساس
مسئولیت میکنند و فقط بلد اند که خودشان را از گزند خشم و نفرت توده ها در عقب
دیوار های سمنتی پنهان بسازند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر