سیلاب های ویرانگر بلای دیگری به جان و مال زحمتکشان شمال کشور

سالهاست مردم ولایات شمال به خصوص ساکنین زحمتکش جوزجان، سرپل، فاریاب و بادغیس از ستم زور مندان و تفنگسالاران مناطق شان رنج توان فرسا را متحمل می شوند. هر آنچه ظلم، جنایت و خودسری بوده طی بیش از سه دهه بر زحمتکشان این مناطق روا داشته شده است.

اما اینبار سیلابهای مدهش و ویرانگر برخانه های گِلین آنها یورش برده و بنیاد و اساس آنانرا برکند. ساکنین روستاهای آسیب دیده اکثراٌ مردمان فقیر و زحمتکشی هستند که بنا به مجبوریت و بیچاره گی در نقاط آسیب پذیر از سیلاب ها، خانه و کاشانه گِلی ساخته و با مشقت زندگی می گذراندند، که طبیعت بی رحم بر آنان تاخته و جان و مال آنانرا با هست و بودشان گرفت.

این سیلاب ها که تا کنون در ولایات جوزجان، سرپل، فاریاب و بادغیس به خصوص مناطق درزاب، خواجه دوکو، قوش تپه، خواجه چوپان و دها مناطق دیگر جان صدها تن را گرفته، صدهاتن دیگر مفقودالاثر و دها هزار خانواده را بی خانمان نموده است. برعلاوه، دها هزار مواشی آنان با خانه ها و دار و ندارشان نیز از بین رفته است. 

با و جود وسعت این فاجعه به جز از چند موسسه و نهاد محلی که به محل رفته و کمک ناچیزی کرده اند، مقامات حکومتی افغانستان و کمیته اضطرار آن هنوز هم در خواب غفلت بوده اقدامات مؤثری انجام نداده اند. زیرا اینان نه از درد سیلاب زدگان چیزی می دانند و نه سیلاب به خانه های خود مقامات که در قصرهای مجلل بسر می برند کدام آسیبی وارد کرده است تا از درد مردم آسیب دیده با خبر شوند و نه هم رسیدگی به وضعیت زحمتکشان وظیفه آنها را می سازد، چون آنها در خدمت سرمایه داران، تاجران و خان های کلان قرار دارند، لذا توقع داشتن از آنها بیجا است. 

با وجودی که سرازیر شدن سیل از جملۀ حوادث طبیعی است، اما سوال اینست که این حادثۀ طبیعی چرا دار و ندار یک سرمایه دار، یک تفنگدار بیرحم، یک قاچاقبر، یک تاجر و یک خان را نمی برد و اولاد و زنش را نمی کشد؟ جواب به این سوال روشن است: خان ها، سرمایه داران، تاجران، تفنگداران بیرحم و قاچاقبران همه و همه از چور و چپاول زحمتکشان تهیدست در قصرها و خانه های مستحکم و در مناطقی زندگی می کنند که کمتر از حوادث طبیعی صدمه و ضرر می بینند، اما از آنجائیکه زحمتکشان تهیدست و فقیر به خاطر ناداری در خانه های گلین و اکثراً در سیل روها زندگی می کنند، همین است که حوادث طبیقی از قبیل سرازیر شدن سیل و زلزله، بیشترین قربانی اش را از زحمتکشان نادار می گیرد.