هفتم اکتوبر، آغاز بیرحمانه کشتار زحمتکشان بوسیله غارتگران خارجی را محکوم می کنیم!

امروز هفتم اکتوبر است، روزی که طیاره های امریکایی بمباردمان کشور ما را آغاز کرد. بمباردمانی که بیش از سیزده سال است ادامه دارد. ستمگران خارجی که بنام مبارزه برای حقوق بشر، دفاع از حقوق زن، پیاده کردن دموکراسی به کشور ما هجوم آورده اند، بیش از سیزده سال است که خون زحمتکشان عزیز کشور ما را با بیرحمی می ریزانند.

در این سیزده سال، سرمایه داران، اربابان، تاجران، فئودالان، مافیا، قاچاقبران، دولتمردان همه و همه در سایه ستمگران خارجی به ثروت ها و دارایی های افسانوی دست یافتند. اکنون نه تنها صاحب فابریکه ها و شهرک ها و شرکت ها هستند، بلکه دارای حزب و رسانه نیز هستند و تا می توانند با همدستی ستمگران خارجی زحمتکشان ما را غارت می کنند. دولتی را که امروز بوجود آمده است، دولت حامی پولدارانی است که حمایت ستمگران خارجی را دارد و منطقا نمی تواند مدافع منافع زحمتکشان باشد.

اگر از یکطرف غارتگران و چپاولگران،  پس از تجاوز امریکا و متحدین ناتویی آن به ثروت و سرمایه رسیدند و اربابان قدرت سیاسی شدند، از طرف دیگر زحمتکشان عزیز ما جز فقر، بدبختی، دربدری، بیکاری، اعتیاد، اسارت، کشتار، قتل عام و ویرانی چیزی بدست نیاورده اند. در این سیزده سال، برای لحظه ای کشتار زحمتکشان متوقف نشده است، نه تنها خون زحمتکشان با قساوت و بیرحمی ریختانده می شود،  بلکه به اجساد آنان نیز توهین می شود. در این سیزده سال، قربانیان جنگ استعمارگرانه امریکا، زحمتکشان و بخصوص زنان و کودکان ستمدیده است که هر سال هزاران تن آنان کشته می شوند.

در این سیزده سال، افغانستان به اسارتگاه کلان زحمتکشان تبدیل شده است، استقلال سیاسی کشور ما برباد رفته است، کشور ما به بزرگترین بازار جاسوسی جهان تبدیل شده است، کنترول سیاسی، اقتصادی و فرهنگی کشور ما بدست ستمگران خارجی افتاده است که با مصرف صد ها میلیون دالر انسان های خائن به منافع زحمتکشان را تربیه و پرورش می دهند. در این سیزده سال، دشمنان زحمتکشان در هر دو جبهه، چه در جبهه امریکایی و حامیان داخلی آن و چه در جبهه طالبانی و حامیان خارجی آن، با کینه و عداوت علیه زحمتکشان ایستاده اند، با طیاره و انتحار می کشند و خون می ریزند.

انجمن اجتماعی زحمتکشان افغانستان به حیث نهاد مدافع زحمتکشان فرودست و ستمدیده علیه هر نوع اشغالگری است و باور دارد که ستمگران جز بدبختی و رنج و قتل عام به طبقات زحمتکش چیزی به ارمغان آورده نمی توانند. طبقات زحمتکش تنها و تنها با همبستگی و همیاری است که می توانند از زیر یوغ استعمار و تجاوز و اشغالگری نجات پیدا  کنند.