افغانستان بزرگترین گورستان بیماران توبرکلوز در جهان

با وجود ادعای بلند بالایی که از سوی وزارت صحت افغانستان صورت می گیرد که گویا 85 درصد مردم تحت پوشش خدمات صحی قرار گرفته اند و با وجود سرازیر شدن ملیاردها دالری که به اصطلاح تحت نام کمک به مردم افغانستان صورت می گیرد، بازهم افغانستان بلند ترین آمار مرگ ومیر افراد مصاب به مرض توبرکلوز را در سطح جهان به خود اختصاص داده است که متأسفانه اکثریت قاطع قربانیان آنرا زحمتکشان و طبقات محروم جامعه ما تشکیل می دهند.

براساس آخرین گزارش سازمان صحی جهان، سالانه در افغانستان حدود ۱۸۹ واقعه جدید توبرکلوز در هر صد هزار نفر یعنی ۶۱ هزار واقعه جدید در سال بروز کرده و حدود ۳۹ نفر درهر صد هزار نفر یعنی ۱۳ هزار تن در سال جان شان را از سبب این مرض از دست میدهند که  در این میان۶۲ درصد تمام واقعات توبرکلوز را زنان تشکیل می دهند.

با آنکه ارقام ارائه شده نمی تواند بازتاب دهنده تمامی واقعات توبرکلوز در کشور باشد، اما تا جایی می توان به حقایقی دست یافت و آن اینکه توبرکلوز یک بیماری است که عمدتاً گریبانگیر زحمتکشان کشور به خصوص زنان آنان بوده و می توان آنر ا یک بیماری نامید که بیشتر به سراغ خانواده های فقیر جامعه می رود که در وضعیت بد اقتصادی بسر می برند. افراد ثروتمند و طبقات مرفه جامعه یا کمتر به آن مصاب می شوند و یا هم در صورت مصاب شدن توانایی تداوی آنرا دارا می باشند که می توانند به سادگی خودرا از چنگال آن نجات دهند.

جنبه طبقاتی این مرض عامل اساسی کم توجهی و بی پروایی حکومتداران و زمامداران بر سرقدرت بوده و همین امر نیز سبب شده تا به آن توجه کمتری صورت گیرد و در صدد ریشه کن سازی آن شوند. زیرا آنان هیچ تشویش و نگرانی ای از بابت مبتلا شدن خود و خانواده های شان به این مرض کشنده ندارند و از آنجائیکه در ضمیر شان خدمت به زحمتکشان را سراغ کرده نمی توانیم، لذا چندان هم به فکر راه های جلوگیری این مرض نیستند.

اگر افغانستان در صدر جدول تولید کنندگان مواد مخدر جهان، فساد اداری، مرگ و میر مادران در عدم دسترسی به خدمات صحی قرار می گیرد و یا بالا ترین مرگ و میر مبتلایان به توبرکلوز را در سطح جهان به خود اختصاص داده است ، شرم و سر افگندگی آن بازهم به حکومتمدارانی بر می خورد که تحت عنوان "مبارزه علیه توبرکلوز" یا امثال آن پول های کلانی را حیف ومیل می کنند ولی توجه چندانی برای از بین بردن این مرض کشنده که قابل علاج و وقایه نیز می باشد، معطوف نه میدارند.