نوشته سید کریم
باید که رنج را
بشناسیم
وقتی که دختر رحمان
با یک تب دو ساعته
می میرد
اشغال و تجاوز بدترین
دشمن تهیدستان است. تجاوز خارجی ها سبب می شود تا تهیدستان، بخصوص زنان و کودکان
طبقات ستمکش بیشترین قربانی را بدهند. با اشغال و تجاوز سرمایه داران غارتگر،
زحمتکشان و تهیدستان ضمن اینکه بوسیله ستم های گوناگون قربانی می شوند، بیشتر فقیر
و فقیرتر می شوند و عکس آن چپاولگران تاجر و سرمایه دار و ارباب و فئودال غنی تر
می شوند.
با اشغال کشور ما
بوسیله امریکا و ناتو؛ ضمن کشتار تهیدستان، فاصله میان غنی و فقیر بیشتر شده است
که این باعث شده تا کودکان تهیدستان هر روز بمیرند و زندگی فلاکتبار را تجربه
کنند. ضمن سایر جنایت های که در حق کودکان تهیدست صورت می گیرد، یکی هم مرگ و میر
آنان بوسیله مریضی ها بسیار ابتدایی مثل اسهال و تب و غیره است. آمار یونسیف نشان
می دهد که سالانه 80 هزار کودک به اثر مریضی های گوناگون در کشور ما می مرند که از
جمله 9500 تن آنان به اثر بیماری اسهال
زندگی خود را از دست می دهند؛ مردن 26 تن کودک در یک روز آن هم به اثر مریضی از
نوع اسهال، فاجعه دردناک و لکه ننگ بر جبین سرمایه داران غارتگر امریکا ـ ناتو و
حامیان داخلی آن است؛ لکه ننگ و شرم بر پیشانی گردانندگان انجوهایی مزدبگیری است
که بنام کودکان بزنس و تجارت می کنند.
این 80 هزار کودک
مربوط به خانواده های تاجران و پولداران نیست که به این سادگی می میرند، بلکه
مربوط به خانواده های تهیدست و زحمتکشی است که نه آب صحی آشامیدنی دارند، نه هم غذا
کافی و نه هم پول داکتر و دوا. تهیدستان زحمتکش اگر به شفاخانه های دولتی میروند
با فسادی حاکم در آن، نمی توانند به معالجه فرزندان شان بپردازند و اگر به شفاخانه
های خصوصی مراجعه می کنند، گردانندگان آن که در شهوت پول پیدا کردن می سوزند و
وجدان و شرافت شان را در گرو پول گذاشته اند؛ تنها با فرو بردن دست در جیب
زحمتکشان حاضر می شوند کودکان تهیدستان را معالجه کنند، که متاسفانه زحمتکشان ما
از پرداخت مصارف معالجه برای این دزدان طبابت عاجز هستند و سرنوشت محتوم آنان همان
مرگ دردناکی است که آمار آن به حیث یک خبر به رسانه ها راه می یابد.
کودکان تهیدستان،
بوسیله ماین کشته می شوند، در بمباردمان امریکایی ها ـ ناتویی ها نابود می شوند،
اختطاف چیان مافیایی آنانرا می ربایند و غارتگران سرمایه آنان را در کوره های خشت
پزی گروگان می گیرند و هر ستمگری تلاش می کند تا خانواده آنها را بیش از پیش در
گودال فقر سربه نیست کند. رنج و درد
کودکان تهیدست بی پایان است؛ آنان حتی به گفته شاعر تهیدستان، خسرو گلسرخی
با یک تب دو ساعته هم میمرند؛ چرا نمیرند وقتی سرمایه داران اشغالگر و حامیان
داخلی آن همه و همه در صف مخالف تهیدستان قرار دارند و می کشند و می درند و چپاول
می کنند و غارت می کنند.
اما در این میان چه
دردناک است وقتی کودکان خانواده های
تهیدست از بیماری هایی میمرند که با سادگی معالجه شده می تواند؛ این مرگ و میر
نشان می دهد که زحمتکشان کشور ما در چه وضعیت رنج آوری قرار دارند که حتی نمی
توانند به معالجه کودکان بیمار شان بپردازند و سالانه 80 هزار تن را برای بیماری
های بسیارساده از دست می دهند، راستی هم باید رنج را بشناسیم و تپیدن هر قلب را به
سرودی تبدیل کنیم؛ در غیر آن چه قلب های معصومی که از تپش باز خواهند ایستاد؛ و ما
را هرگز نخواهند بخشید!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر