کارگران افغان به شکل فاجعه باری مورد بهره برداری قرار می گیرند

هیواد

یکبار دیگر طبقۀ کارگر افغانستان ماتمدار گردید، اینبار 5 تن از کارگران معدن زغال سنگ دهنۀ تور ولسوالی درۀ صوف ولایت سمنگان در حالیکه از کوچکترین امکانات ایمنی برخوردار نبوده و کار طاقت فرسای معدنکاری روی شانه های شان سنگینی میکرد، روز سه شنبه 5 جدی در اثر آتش گرفتن گاز میتان در داخل معدن زغال سنگ جان های شان را از دست دادند و 4 کارگر دیگر در این حادثه شدیداً زخم برداشتند. در این حادثۀ غم انگیز از سرنوشت یک کارگر دیگر هیچ خبری در دست نیست و به احتمال قوی که آن کارگر نیز جان اش را از دست داده باشد.

این تراژیدی زمانی بوقوع می پیوندند که هیچ روزنۀ امیدی برای بهبود وضعیت به شدت ناهنجار کار و کارگر در افغانستان دیده نمی شود و حاکمان در قدرت با طرح قوانین سختگیرانه برای طبقۀ کارگر، سرمایه داران داخلی و خارجی را آزاد گذاشته که نه تنها درجۀ استثمار را به شکل ظالمانه بالا ببرند، بلکه ابتدایی ترین حقوق کارگر را نیز رعایت نکنند.

دستمزد ها هیچ همخوانی با وسایل اولیۀ معیشتی ندارد و یک کارگر با تمام عرق ریزی و کار طاقت فرسا در ختم روز به مشکل شکم خود و فامیل خود را سیر کرده می تواند. ساعات کاری بدون پرداخت اضافه کاری بعضاً به بیشتر از دوازده ساعت در روز میرسد و مالک آخرین رمق و توان کارگر را نیز میمکد. نبود وسایل ایمنی برای کارگر در کارهای که به آن نیاز است دیده نمی شود و به همین دلیل است که جان کارگر با خطر جدی مواجه بوده و بارها شاهد جان باختن کارگران در جریان کار می باشیم. درجۀ مصونیت کاری به صفر تقرب کرده و کار هیچ کارگری تضمین نمی باشد و هر زمانی و به هر دلیلی که صاحب وسایل تولید بخواهد کارگر را از کار برکنار کرده میتواند. برخورد غیر انسانی  و پرخاش در محیط کار یکی دیگر از مشکلات مهم طبقۀ کارگر می باشد و روزانه کارگر بارها از سوی صاحب کار تحقیر و توهین می گردد.

استفاده از نیروی کار کودکان به دلیل پرداخت مزد کمتر به آنها به شکل گسترده معمول گردیده است. چنانکه چندی قبل وزارت معدن تائید نمود که شرکت های قراردادی به دلیل مزد پائین از کودکان در معادن به شکل وسیع استفاده می نمایند و هیچ ممانعتی در برابر این عمل غیر انسانی آن ها صورت نمی گیرد. یکی دیگر از مشکلات طبقۀ کارگر تبعیض جنسیتی و ملیتی در ساحۀ کار می باشد و بارها دیده شده که با قشر زن طبقۀ کارگر در محیط کار برخورد های غیر انسانی صورت می گیرد. همچنان توهین و تحقیر ملیتی نیز در محیط کار مشکل دیگری است که طبقۀ کارگر با آن مواجه می باشد. برخورد استعمارگران با طبقۀ کارگر به مراتب غیر انسانی تر از صاحبان بومی وسایل تولید می باشند و بار ها دیده شده که کارگران افغان با تحقیر و توهین توسط سگ ها تلاشی شده و ساعت ها زیر نور آفتاب و یا در سردی هوا انتظار رفتن به محل کار را میکشند. 

طبقۀ کارگر کشور که زیر ستم چند لایۀ طبقاتی، ملیتی، جنسیتی و ستم ناشی از استعمار کشور توسط اشغالگران غربی خرد و خمیر گردیده، در پراکندگی به سر می برد و نبود اتحادیه های کارگری فعال که هیچ وابستگی به دولت نداشته باشد باعث گردیده تا ابتدایی ترین حقوق طبقۀ کارگر نیز از سوی صاحبان وسایل تولید برایشان پرداخت نگردند.

تا زمانیکه طبقۀ کارگر خود دست به کار نشود و اتحادیه های کارگری خود را نسازند، نمی تواند حتی به ابتدایی ترین خواسته های خود که همانا کار مناسب در برابر مزد مناسب می باشند دست یابد.